کاخ گلستان

کاخ گلستان یا کاخ موزه گلستان با قدمتی بالغ بر ۴۴۰ سال یکی از منحصر به فردترین مجموعه‌های تاریخی ایران می‌باشد. اطلاق نام گلستان به این مجموعه ریشه در بنیان تالاری به نام «گلستان» که از بناهای عهد آغا محمد خان قاجار بوده و در سال ۱۲۱۶ ه‍.ق و در عهد فتحعلی شاه قاجار به پایان رسید، دارد.

کاخ گلستان از عهد صفویه تا دوران معاصر دستخوش تغییراتی گردیده‌است. هر چند که بنیان کاخ گلستان به دوران شاه عباس صفوی و به سال ۹۹۸ ه‍.ق و با احداث چهار باغی در داخل حصار شاه طهماسب و بعدها و در زمان شاه سلیمان صفوی (۱۱۰۹ – ۱۰۷۸ ه‍.ق) با ساخت دیوان خانه‌ای در همان محدوده چنارستان شاه عباسی شکل می‌گیرد، ولی امروزه از آن بنیان‌ها اثری در میان نیست و داشته‌های موجود کاخ گلستان از لحاظ دیرینگی محدود به بخشی از آثار و ابنیه از دوران زندیه بوده و فراتر از آن نمی‌رود.

کاخ گلستان در دوم تیرماه ۱۳۹۲ خورشیدی و در سی و هفتمین اجلاس سالانه کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو در پنوم پن، پایتخت کامبوج  به عنوان میراث بشری از جانب یونسکو به ثبت رسید.

در شمال غربی محوطه مجموعه، یک ایوان سه دهنه به چشم می­خورد. در وسط این ایوان چشمه کوچکی قرار دارد که آب از میان آن به قسمت های مختلف باغ منشعب می شود. در گذشته این مکان به دلیل فضای زیبایی که داشت به عنوان خلوتگاه ناصرالدین شاه درنظر گرفته شده بود. در حال حاضر مقبره ناصرالدین شاه و تخت فتحعلی شاه در این مکان قرار دارند.تخت مرمر جایگاهی برای مراسم سلام و بارعام بوده است. این تخت که می توان آن را نمادی از ظرافت هنر ایرانی دانست، قدیمی ترین بخش کاخ گلستان محسوب می شود. انواع و اقسام حکاکی و منبت ­کاری و سنگ تراشی بر روی آن صورت پذیرفته که در کمتر جایی می ­توان نمونه آن را دید.